Osoby prowadzące działalność gospodarczą w naszym kraju, niezależnie od formy prawnej, zobligowane są do ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych i odprowadzania podatków. Wyróżniamy dwie podstawowe kategorie księgowości – pełną i uproszczoną. Jedna z nich stanowi skomplikowany i złożony system, druga natomiast ogranicza się do gromadzenie wyłącznie najistotniejszych informacji, niezbędnych do wyliczenia zobowiązań podatkowych.
Część właścicieli firm ma możliwość samodzielnego wyboru odpowiedniej firmy księgowości. Niektóre formy prawne są jednak zobligowane do prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli księgowości pełnej. Uproszczonej ewidencji nie mogą także prowadzić jednostki, które w poprzednim roku obrachunkowym przekroczyły limit 8 746 800 zł przychodu.
Księgowość uproszczona może występować w trzech formach:
– podatkowej księgi przychodów i rozchodów,
– karty podatkowej,
– podatku liniowego.
Jest to stosunkowo tania i prosta forma ewidencji, którą część przedsiębiorców prowadzi samodzielnie.
Księgowość pełna stanowi natomiast rozbudowany i sformalizowany system, dający możliwość analizowania i kontrolowania sytuacji finansowej firmy. System ten, oprócz obowiązku prowadzenia szczegółowych zapisów zdarzeń gospodarczych, wiąże się z dodatkowymi zadaniami takimi jak chociażby sporządzanie sprawozdania finansowego czy bilansu. Ewidencjonowanie, w ramach ksiąg rachunkowych, powierza się księgowej lub biuru rachunkowemu.